ႏွလံုးသား ၃၈၀/၅၄

ႏွလံုးသား ၃၈၀/၅၄

လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ႏွလံုသားကို ထိုသူမသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ခိုးယူဖို႕ဆိုတာ လြယ္ကူေသာ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္။ သို႕ရာတြင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမည္။
ကိုယ့္ကို စိတ္ဆင္းရဲေစခဲ့သူ၊ ရင္ထဲမွာ တစစ္စစ္နာက်င္ေအာင္လုပ္ခဲ့သူ၊ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးမွ် ခံစားရေအာင္ ရက္စက္ခဲ့သူ။ ထိုမိန္းမတစ္ေယာက္ကို သက္သာခြင့္ေပးမေပးႏိုင္၊
ထိုက္တန္ေသာ တံု႕ျပန္မႈကိုသာ ေပးရမည္။ ညီမွ်ေသာ စိတ္ဒုကၡကို ျပန္လည္ခံစားေစရမည္။ရင္နာမႈျဖစ္ဒဏ္ကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ေစရမည္။ အနည္းဆံုး စိတ္ကူးထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္စားေခ်ရမည္။
ထို႕ေၾကာင့္……
…………………………………………………..
ညဘက္အိပ္ေမာက်ခ်ိန္ေလာက္ကိုမွန္းျပီး သူ႕အိမ္ထဲ၀င္လာခဲ့သည္။ အေပၚထပ္ကိုတတ္သည္။ အိပ္ခန္းထဲ၀င္သည္။ ခပ္မိွန္မွိန္ထြန္းထားေသာ ျပာလဲ့လဲ့မီးေရာင္ေၾကာင့္
အခန္းထဲမွာ ျမင္သာထင္သာေလာက္ေတာ့ရွိ၏ ။
သူသည္ အိပ္ရာေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္။ ထိုအခ်က္သည္ ကံေကာင္းသြားျခင္းျဖစ္၏ ။ တကယ္လို႕ သူသာ ေဘးေစာင္းအိပ္ေနလွ်င္
အေနအထား ျပင္ေပးရဥိးမည္။ အခုေတာ့ အဆင္သင့္ အေနအထားပဲ။ သူသည္ အပူပင္ကင္းစြာ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ေနတာ သိတာ၏ ။
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကေလး အနည္းငယ္ဟေနတာကို မီးေရာင္မွိန္မွိန္မွာျမင္ရသည္။ ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္ရေသာအခါ ဟိုယခင္အခါဆီက ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ပိတ္ကားမွေရာင္ျပန္ဟပ္ေသာ

အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မႈန္မႈန္ေရးေရးျမင္ရေသာ မ်က္ႏွာကို သတိရေစသည္။ ထိုစဥ္ကလည္း သူ႕ႏႈတ္ခမ္းသည္ ခုလိုခပ္ဟဟကေလးပါပဲ။ သို႕ရာတြင္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းသည္
အေရးပါေသာ အေနထားမွာမရွိ။
သူ႕ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ လႊမ္းျခံဳထားေသာေစာင္ကို အသာဆြဲလွပ္လိုက္သည္။ ည၀တ္အက်ၤီ၏ ေအာက္မွာ သူ႕ရင္သညိ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေန၏ ။ စည္းခ်က္မွန္မွန္ အသက္ရွဴေနသည့္သေဘာ။
ေရွ႔ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ကိစၥက အေရးၾကီးသည္။ နည္းနည္းေလးမွ တံု႕ေႏွးလို႔မရ။ တိမ္းေစာင္းသြားလို႕မျဖစ္။ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္လို တည္ျငိမ္ျပီး ခါးပိုက္ႏိႈက္တစ္ေယာက္လို လ်င္ျမန္ရမည္။
လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ခပ္တင္းတင္းပူးကပ္၍ လက္ဖ၀ါးႏွင့္တစ္တန္းတည္းေနေအာင္ထားျပီး သူ႕ရင္ေခါင္းအသြင္းသို႕ ဆက္ခနဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ပူေႏြးေသာအရာတစ္ခုကို
စမ္းမိေသာအခါ ဆုပ္ကိုင္ျပီးလက္ကို အလ်င္ျမန္ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္၏ ။
ေရထဲကအရာ၀တၱဳတစ္ခုကို ႏႈိက္ယူလိုက္ေသာအခါ ေရျပင္ေပၚတြင္ ကြဲရာအက္ရာ က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္းမရွိသလို သူ႕ရင္အံု၏ လက္၀ဲဘက္ယြန္းယြန္းမွ အေရျပားသည္လည္း
ဘာဒဏ္ရာမွမျဖစ္ဘဲ ပကတိအတိုင္းရွိေန၏ ။ ကိုယ့္လက္ထဲမွာေတာ့ သူ႕ႏွလံုးသားသည္ တဆတ္ဆတ္ခုန္ရင္း ပါလာသည္။
……………………………………
သူ႕ႏွလံုးသားကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထဲထည့္ဆြဲျပီး အိမ္အျပင္ ျပန္ထြက္လာခဲ့၏ ။

သူ႕ႏွလံုးသားကို ထုတ္ၾကည့္သည္။ ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ ခုန္ေနတုန္းပင္ရွိ၏ ။
စိတ္ထဲမွာ ရုတ္တရက္ျမဴးၾကြလာသည္။ ကစားစရာအသစ္တစ္ခုရလာေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္သည္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္အထိ

မေစာင့္ႏိုင္သလိုပင္ျဖစ္၏ ။ သူ႕ႏွလံုးသားကုိ ေျမေပၚပစ္ခ်လိုက္သည္။ ေျမျပင္ႏွင့္ထိေသာအခါ တင္းနစ္ေဘာလံုးတစ္လံုးလိုပင္ ခုန္ျပီး

ျပန္တက္လာသည္။ သူ႕ႏွလံုးသားကို ဘတ္စ္ကက္ေဘာလို ပုတ္ကစားႏိုင္၏ ။
“အဲဒီမ်ာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ခဏငွားပါလား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကန္ေနတဲ့ ေဘာလံုးေပါက္သြားလို႕”
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က လာေျပာသည္။ သူတို႕သည္ မာက်ဴရီမီးေရာင္ေအာက္က ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚမွာ ေဘာလံုးကန္ေနၾကျခင္းျဖစ္၏ ။
“ကဲ..... ေရာ့ .....စိတ္ရွိလက္ရွိသာ ကန္ၾကစမ္းကြာ”
ဆိုျပီး သူ႕ႏွလံုးသားကို ပစ္ေပးလိုက္၏ ။ ေကာင္ေလးသည္ ႏွလံုးသားကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပုတ္ၾကည့္ျပီး သေဘာၾကဟန္ျဖင့္...............
“ေတာ္ေတာ္ ကန္လို႕ေကာင္းမွာပဲ” ဟု ေျပာသည္။
ဟုတ္လည္း ဟုတ္သည္။ သူ႕ႏွလံုးသားမွာ တြန္းကန္အားအလြန္ေကာင္းသည္။ ျဖည္းျဖည္းေလးကန္လိုက္ရံုနဲ႕ အေ၀းၾကီးေျပးႏုိင္သည္။
သူ႕ႏွလံုးသားသည္ ကေလးေတြၾကားမွာ ဟိုမွဒီမွ ခုန္ေပါက္လူးလားေနသည္။ “ဟင္း....ဒီေလာက္မာနၾကီးတဲ့ ႏွလံုးသား၊ ခုေတာ့

သူမ်ားေျခေထာက္ၾကား လွိမ့္အကန္ခံေနရျပီမဟုတ္လား” ဟု ေတြးရင္းေက်နပ္စြာၾကည့္ေနမိ၏ ။
ခ်ာတိတ္ႏွစ္ေယာက္သည္ ၀မ္းတူးရိုက္ရင္းသယ္လာသည္။ ျပီးေတာ့ တစ္ဖက္မွ လြတိေနေသာ ေရွ႔တန္းဘူဆီ ထိုးေပးလိုက္သည္။ ေရွ႕တန္းမွ

ေကာင္ေလးက က်ဳံးကန္ထည့္လိုက္၏ ။ ႏွလံုးသားသည္ ဂိုးတိုင္ဆီ တန္းကနဲ ေျပးသြားသည္။ ဂိုးသမားက ဖမ္းဖို႕ၾကိဳးစားသည္။ သို႕ရာတြင္

အရွိန္က ျမန္လည္း ျမန္ ၊ ျပင္းလည္းျပင္းလြန္းလွသျဖင့္္ မဖမ္းႏိုင္ဘဲ ႏွလံုးသားက သူ႕ရင္ဘတ္ကို ဒိုင္းကနဲ၀င္ေဆာင့္လိုက္သည္။

ဂိုးသမားေလးသည္ ေနာက္ကို ဆယ္ေပေလာက္ လြင့္စဥ္ထြက္သြားျပီး ေျမေပၚမွာ ပံုလ်က္သား က်သြား၏ ။
“ဟာ ...ဆိ ုၿပီး သူ ့ဆီခ်ာတိတ္ေတြ ၀ိုင္ းအံ ုေၿပးသြ ားသည္ ။ တစ္ေယာက္ကေပြ ့ထူျပီၤး ေခၚၾကည့္သည္။ ေကာင္ေလးမွာ ျပန္မထူးႏိုင္၊ သတိလစ္

ေမ့ေျမာေနျပီ။
ေဆးရံုအျမန္ပို႕ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သက္သာရာရသြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေနာက္ပိုင္းက်မွ သိရသည္။
.....................
သူ႕ႏွလံုးသားကေတာ့ အရွိန္မေသေသးဘဲ ေျမၾကီးေပၚမွ ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထဲ အျမန္ေကာက္ထည့္ျပီး

ထြက္လာခဲ့ရ၏ ။ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ ႏွလံုးသား၊ အိမ္ေရာက္မွ ေရေရလည္လည္ဆံုးမျပီး ပညာေပးရမယ္ဟု ေတးထားလိုက္ျပီး

ဆက္ေလ်ာက္လာခဲ့၏ ။
တိုက္တန္းေတြၾကားက ျဖတ္ေလ်ာက္လာသည္။ တစ္ေနရာတြင္ ေခြးေလးေခြးလြင္ ့တစ္ေကာင္ သည္ အမိွဳက္ပုံၾကားမွာ ႏွဳတ္သီးၿဖင္ ့ထိုးဆြ ရင္း

စားစရာ တစ္ခု ေတြ ့လို ့ေတြ ့ညား ရွာေဖြ ေနသည္။
စိတ္ကူးတစ္ခုေပၚလာသည္ . ဒါသည္ လက္ေဖ်ာက္တီးၿပီး ေခြးကို ေခၚလိုက္သည္။ ေခြး က ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္ကို ၿမင္ေတာ ့ သေဘာေပါက္

သြားဟန္တူ၏ ္။ အၿမီွး ႏွန္ ့ၿပီး အနားကိုေၿပးလာသည္္။ ၾကြ႔ပ္ၾကြ႔ပ္အိတ္ ထဲက ႏွလုံးသား ကို ထုတ္ၿပီး ေခြး ေရွ ့မွာ ခ်ေပးလိုက္သည္္။
ေခြးက အနံခံၾကည ့္သည္္။ စားလို ့ရမွန္းသိသြားေသာအခါ အငမ္းမရ ထိုးဟပ္လိုက္၏။ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၿပီးေနာက္ ၿပန္လႊတ္ ခ်လိုက္သည္။
အီ ခနဲ တစ္ခ်က္ ၿဖစ္သြားသည္။ ထို ့ေနာက္ တအိုင္အိုင္ ေအာ္ၿပီးေၾကာက္လန္ ့တအားထြက္ေၿပးသြား၏။
သူ ့ႏွ ့လုံးသားကို ေကာက္ယူၾကည ့္လုိက္ေတာ ့ ပြန္းရာ ၿခစ္ရာ ေလး ေတာင္ မရိွ။ ေၿမၿပင္ေပၚမွာေတာ ့ ေခြး ၏ အစြယ္ တစ္ေခ်ာင္းၿပီး က်

က်န္ရစ္ခဲ ့တာ ေတြ ့ရသည္။
.......................................
အေတာ္ မာေရေက်ာေရ ႏိုင္တဲ ့ ႏွလုံးသား ပဲ ဟု မွတ္ခ်က္ ခ်ရင္း ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ ့သည္။

တိုက္တန္းလ်ားေတြလြန္ေသာအခါ လမ္းက နည္းနည္း ေမွာင္ရိပ္က်ေနသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ ေရွ႕ဘက္မွ စက္ဘီးႏွစ္စိးလာေနတာေတြ႕ရသည္။ ကင္းလွည့္လာေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ႏွစ္ဦးပင္ ျဖစ္ေလ၏ ။ အနားေရာက္လာေတာ့ စက္ဘီးကိုရပ္ျပီး ဆင္းလာသည္။ တစ္ေယာက္ကေမးသည္။
“ဘယ္ကလာတာလဲ”
“အလုပ္ကလာတာပါ” ဟူ ျပီးစလြယ္ ေျဖလိုက္သည္။
လက္မွာဆြဲထားေသာ ၾကြ႔ပ္ၾကြပ္အိတ္ကို မသကၤာသလိုၾကည့္ျပီး “အဲ့ဒီ အိတ္ထဲက ဘာလဲ”
“ႏွလံုးသားပါ” ဟု ေျဖေသာအခါ အေဖာ္ျဖစ္သူက
“ေပါက္ကရေတြ ေျပာေနတယ္။ အရက္မူးလာတယ္ထင္တယ္” ဟု ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။ က်န္တစ္ေယာက္က
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္ေဆးၾကည့္ရမွာပဲ။ အိတ္ကို ဖြင့္ျပစမ္း”ဆုိသျဖင့္ ဖြင့္ျပလိုက္သည္။ သူကလက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးႏွင့္ ထိုးၾကည့္ျပီး အံၾသဟန္ျဖင့္.....
“ဟာ.............ေရႊတံုးၾကီးပဲ”
“ဗ်ာ...............မဟုတ္ပါဘူး ႏွလံုးသားပါ”
“ဒီမွာ.......လက္ပုးလက္ၾကပ္ေတြ႕ေနတာေတာင္ ျငင္းေနရေသးလား။”
ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထဲကို ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟာ တကယ္ပါပဲ။ ႏွလံုးသားလို ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနေသာ ေရႊတံုးၾကီးတစ္တံုးသည္ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ၀င္းလက္ေတာက္ေျပာင္ေနတာေတြ႕ရသည္။ အမယ္................ႏိုင္တီႏိုင္း........ပြိဳင့္ ႏိုင္းႏိုင္း(99.99)ဆိုေသာ ဂဏန္းေလးေတာင္ ရိုက္ႏွက္ထားေသးသည္။
“ ဟာ..........ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ကၽြန္ေတာ္ယူလာတူန္းက ႏွလံုးသားစစ္ပါ”
“အူေၾကာင္ေၾကာင္ လုပ္မေနနဲ႕၊ စခန္းလို္က္ခဲ့”
....ဆိုူုျပီး ေခၚသြားသျဖင့္ ပါသြားရ၏ ။ စခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တာ၀န္မွဴးစားပြဲေရွ႕သို႕ ေခၚသြားသည္။
“ဘာျဖစ္တာလဲေဟ့”
တာ၀န္မွဴးက ေမးသည္။
“ေရႊတံုးၾကီးတစ္တံုး သယ္လာတာေတြ႕လို႕ မသကၤာတာနဲ႕ ဆြဲလာတာ ဆရာ”
“ျပစမ္းပါဦး”
ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္က ၾကြပ္ၾကြ႔ပ္အိတ္ကို စားပြဲေပါတင္ေပးလိုက္သည္။ တာ၀န္မွဴးက ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကိုဖြင့္ျပီး ငံု႕ၾကည့္သညိ။ မ်က္ေမွာင္ကုတ္လိုက္ျပီး အိတ္ထဲကို လက္ႏႈိက္သည္။ လက္ျပန္ထုတ္ေသာအခါ စတီးခ်ိဳင့္ေလးတစ္လ ံုးပါလာသည္။
“ဘယ္မွာလဲကြ ေရႊတံုး”
ရဲတပ္ဖြဲ၀င္ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ုျပီး နားမလည္သလိုပံုမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။။ တာ၀န္မွဴးက စတီးခ်ိဳင့္ကို ဖြင့္ၾကည့္သည္. အထဲမွာ ငါးရိုးအစအနမ်ားနွင့္ ထမင္းက်န္အနည္းငယ္သာရွိသည္။
တာ၀န္မွဴးသည္ သူ႕လူႏွစ္ေယာက္ကို ေမာ့ၾကည့္ျုပီး....
“မင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္မူးေနလား”
ဟာ .............ဆရာရယ္ ၊တာ၀န္ခ်ိန္ၾကီးမွာေသာက္ရဲ့ပါ့မလား
မင္းတုိ႕ႈကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားတယ္။ အလုပ္ကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္လုပ္ပါ အခုေတာ့ အလုပ္က ျပန္လာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သက္သက္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္။သူ႕ခင္ဗ်ာ. အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနရတဲ့ၾကားထဲ ေျပာရင္း ဒီဘက္လွည့္ျပီး ............
စိတ္မရွိပါနဲ႕ ညီေလးရာ၊ ကိုယ့္ေကာင္ေတြ၀ီရိယ ပိုသြားလို႕ပါ.....ကဲကဲ သြားႏိုင္ပါျပီ ဆိုျပီး စီးကရက္ေတာင္ တိုက္လိုက္ေသးသည္။
စခန္းထဲက ထြက္လာစဥ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေသေသခ်ာခ်ာျမင္တာပါဆရာဟုူ ေျပာေနေသာ အသံသဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရသည္.
......................................
ရဲစခန္းအျပင္ေရာက္ေတာ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကို အသာဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႕ႏွလံုးသားသည္ ပင္ကို အတိုင္းျပန္ျဖစ္ျပီး တဒူတ္ဒူတ္ခုန္ေနတာ ေတြ႕ရ၏ ။ အေတာ္ျပသာနာ ရွာတဲ့ ႏွလံုးသား....ေတြ႕မယ္ဟု စိတ္ထဲက ၾကိမ္းရင္း ဆက္ေလ်ာက္လာခဲ့၏ ။
ထိုစဥ္ ဟိုးခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေမာင္းလာေနေသာ ကားတစ္စိး၏ မီးေရာင္ကို ေတြ႕ရသည္. စိတ္ကူးတစ္ခုဖ်က္ကနဲ ေပၚေပါက္လာ၏ ။ ႏွလံုးသားကို အိတ္ထဲထုတ္ျပီး လမ္းေပၚခ်ထားလိုက္သည္။ ကားသည္ အရွိန္ႏွင့္ေမာင္းရင္း ျဖတ္သြားသည္. ႏွလံုးသားကို မနငိးမိဘဲ ခြေက်ာ္သြား၏ ။
ဟင္း..............ကံေကာင္းလို႕ေပါ့ကြာ....ဟုေတြးျပီး ႏွလံုးသားကို ျပန္ေကာက္ယူမည္ျပဳစဥ္ ေနာက္ထပ္ကားတစ္စင္းလာေနတာေတြ႕ရသျဖင့္ လမ္းေပၚျပန္ခ်ထားျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္.ဒီတစ္ခါလာတဲ့ကားက ပိုၾကီးသည္။ ကြန္တိန္နာကားၾကီးျဖစ္၏ ။
ကုန္တန္ခ်ိန္ အေတာ္မ်ားဟန္တူသည္။ စက္သံငအေတာ္ျပင္းသည္။ကားရွင္းေသာေၾကာင့္အရွိန္ကိုလည္း တင္ေမာင္းလာသည္။ ခဏအတြင္းမွာပင္ နီးကပ္လာ ။ ေရွ႕ဘီးက လမ္းေပၚမွာခ်ထားေသာ ႏွလံုးသားကို မနင္းမိဘဲ လြဲသြားသည္။ ေနာက္ဘီးေတြကေတာ့ ႏွလံုးတြဲေတြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မလြဲေခ်ာႏိုင္။ တည့္တည့္ၾကိးပင္ျဖတ္ၾကိတ္ပစ္လိုက္၏ ။

ဒုန္းခနဲ ၿမည္ၿပီး ကားၾကီး သည္ ေၿမာက္တတ္သြားသည္ ။ ၿပန္ေဆာင္ ့အက်တြင္ ေနာက္ၿမီးပိုင္းက ယမ္းခါၿပီး ပလက္ေဖာင္းေပၚ တစ္ၿခမ္းတင္သြား၏ ။ ဒရိုင္ဘာသည္
ခက္ခက္ခဲခဲ ထိန္းလိုက္ရၿပီး ကားကို ရပ္လိုက္သည္ ။ ၿပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းၿပဴထြက္လာၿပီး ေနာက္ကို လွည့္ၾကည္ ့လိုက္သည္ ။ သူ ့မ်က္ႏွာထားမွာ ဒီေလာက္ညီညာ ၿပန္ ့ၿပဴး
ေနတဲ ့ လမ္းေပၚမွာ ဘယ္လို ၿဖစ္သြားတာ ပါလိမ္ ့ ဆိုၿပီး ဇေ၀ဇ၀ါၿဖစ္ေနပုံေပၚသည္ ။ၿပီးမွ ကားကို ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ ၿပန္ေမာင္းခ်ၿပီး ထြက္သြား၏ ။

ႏွလုံးသား ကို သြားၾကည့္လိုက္ေတာ ့ ကတၱရာလမ္း ထဲမွာ ၿမ ွဳပ္၀င္ေနတာ ေတြ ့ရတယ္ ၊၊ ဆြဲထုတ္ယူလိုက္ေသာအခါ ကတၱရာလမ္းမွာ ခ်ိဳင္ ့၀င္ေနေသာတြင္းငယ္ တစ္ခု ၿဖစ္က်န္
ခဲ ့၏၊၊ သူ ့ႏွလုံးသားကေတာ ့ ပုံစံလုံး၀မပ်က္ ။ တဒုတ္ဒုတ္ ခုန္ေနတုန္း။

....................................

သာမာန္ အေသြးအသားၿဖင ့္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး လက္ညိဳး ႏွင္ ့ခပ္ဆပ္ဆပ္ထိုးေဖာက္လိုက္လွ်င္
ေဖာင္းခနဲ ့ေပါက္ထြက္သြားလိမ့္မည္ ထင္ရေသာ သူ ့ႏွလုံးသားသည္ ဒီေလာက္ထိ ခံႏိုင္ရည္ ရိွေနတာ အံ့ၾသစရာ ပင္ ၿဖစ္၏ ။ ဘာ ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ခံႏိုင္ရည္အားဆိုသည္ မွာ အကန္ ့အသတ္
တစ္ခုေတာ ့ ရိွစၿမဲ ။

ထို ့ေၾကာင ့္ အိမ္ၿပန္ေရာက္ေသာအခါ သူ ့ႏွလုံးသားကို အသားၾကိတ္စက္ထဲ သို ့ဖိသိပ္ထည့္ၿပီး ခလုတ္ဖြင္ ့လိုက္သည္။ ၾကိတ္စက္ သည္ ရုတ္တရက္ မလည္ႏိုင္ဘဲ တင္းခံေနသည္။
ၿပီးေတာ ့မွ တအားရုန္ကန္းၿပီး ၾကိတ္ဆြဲလိုက္သည္ ။ပြတ္တိုက္ၾကိတ္၀ါးေနသည္ ့အသံေတြထြက္လာသည္ ။ ထိုအသံမ်ားမွာ ေမာ္တာ လည္သံ ႏွင္ ့ေရာေႏွာ ၿပီး ဆူညံေနတာ အူယားစရာေကာင္းလွသည္။

ခဏအၾကာတြင္ တစ္ဖက္ထြက္ေပါက္ထဲမွ အပိုင္းအစကေလးေတြ ထြက္လာသည္။ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ဟု ေရရြတ္မည္ၿပဳစဥ္မွာပင္ တစ္စုံတခု မွားယြင္းေနေၾကာင္း သတိၿပဳမိ၏ ။ အပိုင္းအစ ေလးမ်ားသည္ အေသြးအသားတုံးကေလးမ်ား
မဟုတ္ဘဲ သံေတြ သံခဲ ကေလးေတြ ၿဖစ္ေနၿခင္းပါပဲ ။

လည္ေနေသာ ေမာ္တာ ရပ္သြား၏။ သူ ့ႏွလုံးသားသည္ စက္ထဲမွ အလုံးအထည္မပ်က္ ဘဲ ခုန္ထြက္လာသည္။ စက္ထဲကို ငုံ ့ၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ သံမဏိရိုလာ ဓါးသြားမ်ားမွာ လုံး၀ေၾကြမြ ပ်က္စီးေနတာ ေတြ ့လိုက္ရ၏။

ဒီေလာက္ေတာင္ ၿဖစ္လွတာ သိၾကေရာေပ ါ့.။

သူ ့ႏွလုံးသား ကို ပလက္တီနမ္ ဆန္ခါ ေပၚတင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ ့ ေထာင္ ့ငါးရာဒီဂရီ စင္တီ ဂရိတ္ရိွေသာ ေအာက္ဆီ အဆက္တလင္း မီး လွ်ံၿဖင္ ့အပူၿပင္းတိုက္လိုက္သည္။ ခံႏိုင္လွ်င္ ခံေပေရာ ့။

သူ ့ႏွလုံးသားသည္

့ သူ ့ႏွလုံးသားသည္ နစ္ခရုန္း သတၱဳစပ္လို ရဲရဲေတာက္လာ၏ ။ ဒီအတိုင္းဆိုလွ်င္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ၿပာက်သြားလိမ္ ့မည္။ ကိုင္း မွတ္ၿပီလား ။

ထိုစဥ္မွာပင္ သူ ့နွလုံးသားထံမွ အခိုးအေငြ ့မ်ားထြက္လာသည္။ အနံ က စိမး္ေရႊ ေရႊ ။ ထို အနံ မ်ား ကို ရွဳရိွဳက္မိေသာ အခါ ရင္ထဲက တလိပ္လိပ္ ၿဖစ္လာသည္။ စိတ္အာရုံ တက္ၾကြလာသည္။

တၿဖည္းၿဖည္း အူၿမဴးလာသည္။ ေနာက္ဆုံး ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဴပ္လို ့မရေတာ ့ဘဲ အူလိုက္ သည္းလိွဳက္ တခစ္ခတ္ တဟားဟား ရယ္ေမာလိုက္မိေလသည္။

လက္စသတ္ေတာ ့ သူ ့ႏွလုံးသားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အခိုးအေငြ ့မ်ားမွာ ရွဳရိွဳက္မိလွ်င္ လူကို ရယ္ေမာ ေစတတ္ေသာ လပ္ဖင္းဂက္ ေခၚ ႏိုက္ထရပ္စ္ေအာက္ဆိုဒ္ ဓါတ္ေငြ ့ေတြ ၿဖစ္ေနတာကိုး။

ေနာက္ဆုံးမေတာ ့ ထို အာဂ ႏွလုံးသား ကို ပိုင္ရွင ္ထံသုိ ့သာ ၿပန္ပို ့ေပးလိုက္ရေတာ ့သည္။

..................................................

ေနာက္တစ္ေန ့က်ေတာ ့ ထိုမိန္းမ သည္ ႏွလုံးအထူးကု ဆရာ၀န္ဆီ သြားၿပသည္ဟု သတင္းၾကားရသည္။ သူ ့ေရာဂါ က အၿခား ႏွလုံးေရာဂါသည္ ေတြ လို ရင္ဘတ္ေအာင္ ့ၿခင္း ၊ အသက္ရွဳမ၀ၿခင္း

၊ ေမာပန္းၿခင္း စသည္ တို ့လို မဟုတ္ ။ ႏွလုံးသားထဲက မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ယားက်ိက်ိ ၿဖစ္ေနလို ့ဆိုပဲ။

( မွတ္ခ်က္ ။ ။ ပုဒ္မ ၃၈၀ / ၅၄ = ခိုးမွဳ မသကၤာ )
စာေရးဆရာမင္းလူ၏ ၀တၱဴတိမ်ား