အခန္း ( ၂ )
ကၽြန္မစိတ္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ... မနက္ၿဖန္ မနက္တြင္ ကၽြန္မ ခ်စ္သူေမာင္ရွိရာ ၿမန္မာၿပည္ကိုၿပန္ရေတာ့မည္။
၅ ႏွစ္ဆိုေသာ အတိုင္းအတာတစ္ခုမွာ ကၽြန္မအလုပ္ေတြဖိလုပ္ခဲ႔သည္။ အခ်ိန္ရွိတိုင္း ကၽြန္မနဲ႔ေမာင့္အတြက္ဟု စဥ္းစားကာ တစ္ေန႔တြင္ အိပ္ခ်ိန္ ၅ နာရီေလာက္သာ ေပးလ်က္
က်န္အခ်ိန္မ်ားကို အလုပ္လုပ္ၿခင္း၊ေက်ာင္းတက္ၿခင္းတုိ႔ၿဖင့္ ကုန္ဆုံးခဲ႔သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေမာင့္ကိုပင္ တစ္လကိုစာ တစ္ေစာင္ မပို႔ၿဖစ္ခဲ႔။ ၄ ၅ လ တစ္ေစာင္ပို႔ၿဖစ္ေအာင္ မနည္းၾကိဳးစားခဲ႔ရသည္။
ေရးတိုင္းလည္း လြမ္းတယ္ ခ်စ္တယ္ဆိုေသာ စာသားမ်ားမပါခဲ႔ ... ခ်စ္သူေမာင့္ကို စာၾကိဳးစားဖို႔၊ အခ်ိန္မွန္အိပ္၊အခ်ိန္မွန္စားဖို႔၊ ေနေကာင္းေအာင္ေနဖို႔ လိုရင္းတုိရွင္းသာေရးႏိူင္ခဲ႔သည္။
မခ်စ္၍လားလို႔ ေမးလာလွ်င္ အေၿဖကအရမ္းရွင္းပါသည္။ ကၽြန္မသိပ္ၿဖစ္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ဆရာ၀န္ဘ၀ကိုစြန္႔လႊတ္ကာ အခုလိုအလုပ္လုပ္ေနရၿခင္းသည္ ေမာင့္အတြက္သာပင္။ ေမာင့္ကိုကၽြန္မခ်စ္သည္။
သို႔ေပမယ့္ ကၽြန္မအခ်စ္ကိုေစာ္ကားလြန္းေသာ ေမာင့္အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုၿဖင့္ မုန္းပါသည္။ ေမာင့္ကိုကၽြန္မခ်စ္သူေတာ္ခဲ႔ၿခင္းသည္ ေမာင္သူေဌးသာၿဖစ္လုိ႔ဟု အားလုံးက၀ိုင္း၍ေၿပာခဲ႔သည္။
ကၽြန္မ မေမ့ႏိူင္ခဲ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ကိုလမ္းခဲြဖို႔ ကၽြန္မမလုပ္ႏိူင္ခဲ႔။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကၽြန္မဘ၀တြင္ ေမာင္သည္ တစ္ဦးတည္းေသာ ႏွင့္ အခ်စ္ရဆုံးေသာ အမ်ိဳးသားကေလးပင္တည့္။
ဘ၀ကိုအခက္အခဲမ်ားစြားႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းခ႔ဲရေသာ ကၽြန္မအတြက္ အခ်စ္ဆိုတာကိုရွာဖို႔၊အေပ်ာ္ရည္းစားထားဖုိ႔ဆုိတ ာ အိမ္မက္ထဲတြင္ေတာင္မၿဖစ္ႏိူင္ခဲ႔ပါ။
ထိုကဲ႔သုိ႔ မြန္းက်ပ္မွဳမ်ားေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာႏွင့္ ကၽြန္မဘ၀ထဲကို ေမာင္သည္အတင္းပင္ဇြတ္တိုး၀င္လာေသာအမ်ိဳးသားကေလးၿဖစ္သ ည္။
ကၽြန္မသည္ ေယာက်ာ္းမ်ားစိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းေသာ သာမာန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သာၿဖစ္သည္။ ကၽြန္မမွာ ထူးၿခားတာဆိုလုိ႔ ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ခုသာရွိသည္။
ေမာင္ကေတာ့ အဲဒီပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုပဲ သူစြဲလမ္းခဲ႔ရတာ ဟုေၿပာသည္။ ကၽြန္မႏွင့္ ေမာင္ေတြ႕ဆုံပုံက ရုိးရွင္းလွပါသည္။ ေဆးေက်ာင္းသား ေမာင္ ႏွင့္ ေဆးေက်ာင္းသူ ကၽြန္မတို႔ ရိုးရိုးေလးပဲ ...
ပထမႏွစ္ fresher welcome တြင္စတင္ဆုံဆည္းခဲ႔ၾကသည္။ ေရာက္တာေနာက္က်ေသာ ေမာင္က ကၽြန္မေဘးက ခုံအလြတ္တြင္ ၀င္ထိုင္းရင္း ကၽြန္မတို႕ရင္းႏွီးခဲ႔ၾကသည္။
သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္ၿပီး ၃ လအၾကာတြင္ ေမာင္ကကၽြန္မကိုခ်စ္တယ္ဟုဖြင့္ေၿပာလာခဲ႔သည္။ သူေဌးသားၿဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္ဓာတ္ၿဖဴစင္ရိုးသားေသာ ေမာင့္ကို ကၽြန္မခ်စ္ခဲ့မိသည္။
ၿဖစ္သင့္ပါ့မလားဟု အတန္တန္စဥ္းစားရင္းပင္ သူဖြင့္ေၿပာပီး ၃ လအၾကာတြင္ ကၽြန္မအေၿဖၿပန္ေပးမိသည္။ ေမာင္နဲ႔ကၽြန္မ ခ်စ္သူရယ္လုိ႔သာ ေၿပာတယ္ ...
ေမာင့္ကိုကၽြန္မအရမ္းခ်စ္တယ္ ... အရမ္းလြမ္းတယ္ ... ဟု ခဏခဏ မေၿပာခဲ႔ဘူးပါ ... ေမာင္ကသာ သူခ်စ္ေၾကာင္း အခါခါေၿပာခဲ႔သည္။
ခ်စ္သူဘ၀မွာ ပန္းၿခံေတြ၊ရုပ္ရွင္ေတြသြားဖို႔လည္း အခ်ိန္မေပးႏိူင္ခဲ႔ပါ။ ေမာင္ကအတန္းလစ္ပီး ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကဖို႔ေၿပာေသာ္လည္း
“ ခုလည္းေတြ႕ေနရတာပဲ ေမာင္ရယ္ အဲလုိမပိုအလုပ္ေတြမလုပ္ပါနဲ႔ ” ဟု ၿငင္းဆန္ခဲ့စၿမဲပင္။ အဲလိုေၿပာလုိက္တိုင္း ေမာင့္မ်က္ႏွာပ်က္သြားပီး စိတ္ေကာက္တတ္စၿမဲပင္ ..
ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မအနည္းငယ္ေခ်ာ့လိုက္တိုင္း ေမာင္ကေက်နပ္စၿမဲပင္တည့္။ အဲလိုခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ... အမ်ိဳးသားကေလးကို ကၽြန္မရင္ႏွင့္မဆန္႔ေအာင္ခ်စ္ရပါသည္။
ေမာင္ေရ ... ေမာင့္ကိုစိတ္ညစ္ေစခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ေတြအတြက္ ... အခုေမာင့္ကိုၿပန္အေလ်ာ္ေပးပါ့မယ္ ... ေမာင္နဲ႔အတူတူေနၾကဖို႔ ကၽြန္မအားလုံးၿပင္ဆင္ၿပီးခဲ႔ပီ ... ၾကိဳႏွင့္ေတာ့ ေမာင္ေရ
ဆက္ရန္ >>>
Saturday, October 24, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment
ခုလုိတခုတ္တရ မွတ္ခ်က္ျပဳတာကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ