အခန္း ( ၃ )
ကၽြန္မရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေမာင့္ဟမ္းဖုန္းကိုလွမ္းေခၚမိသည္။ တစ္ဖက္လာကိုင္သူက အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး... “ ခဏေစာင့္ပါ ” ဟု ေၿပာပီး တေအာင့္တြင္ ေမာင္လာကိုင္သည္။
“ ဟဲလို ”
“ ေမာင္ .. ကၽြန္မပါ ”
“ မေနာ ... ” ေမာင့္အသံက အံ့ၾသမွဳအၿပည့္ ... ဟုတ္ပါသည္ .. ေမာင္အံ့ၾသေနရွာလိမ့္မည္ .. ကၽြန္မေမာင့္ကိုအဆက္အသြယ္မလုပ္တာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိခဲ႔ဘီေလ။
“ ဟုတ္တယ္ေမာင္ ကၽြန္မအခုရန္ကုန္ေရာက္ေနဘီ .. ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္ ... ေမာင္ မနက္ၿဖန္ မနက္အားမလား ”
“ အင္း ... ဘယ္မွာေတြ႕မလဲ ”
“ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲ ... ကၽြန္မတို႔ေနာက္ဆုံးေတြ႕ခဲ႔တဲ႔ေနရာမွာ ”
“ အိုေက .. လာခဲ႔မယ္ ”
ကၽြန္မစိတ္ေတြလွဳပ္ရွားေနမိသည္။ ေမာင့္ကို ကၽြန္မအစီအစဥ္ေတြေၿပာၿပမည္။ ေမာင္နဲ႔အတူ ေရွ႕ေရးေတြေတြတိုင္ပင္မည္ဟု စဥ္းစားကာ ခ်ိန္းထားေသာ ေနရာသို႔ၾကိဳေရာက္ေနမိသည္။
သိပ္မၾကာလုိက္ပါ. ေမာင့္ကားေလးေရာက္လာခဲ႔သည္။ ကၽြန္မလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆင္းလာသူဟာ ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ခဲ႔ပါ။ ေနာက္ထပ္အမ်ိဳးသမီးကေလးတစ္ေယာက္လည္းပါလာခဲ႔သည္။
ေမာင္က ကၽြန္မကို ၿပံဳးၿပရင္း
“ ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ မေနာ ”
“ မေန႔က ေန႔လည္ကပါ .. ဒါနဲ႔ သူက ” ကၽြန္မဟန္မေဆာင္ႏိူင္ .. ေမးလိုက္မိသည္။
“ ေအာ္ ကိုယ္နဲ႔လက္ထပ္မယ့္သူေလ .. နာမည္က သီရိတဲ႔ ... သီရိ .. ဒါမေနာေအးေလ ”
ရုတ္တရက္နားထဲတြင္ မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ၿဖစ္မိသည္။ ေမာင္ေၿပာလိုက္တာ ... ေမာင္နဲ႔လက္ထပ္မယ့္မိန္းကေလး ... ကၽြန္မနားၾကားမွားတာၿဖစ္ပါေစ ...
“ ဟုတ္ကဲ႔ မမ .. ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာပါတယ္ ... မမအေၾကာင္း ကိုကိုေၿပာဖူးလို႔ၾကားဖူးပါတယ္ ”
“ ေအာ္ အင္း ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ ညီမေလး ”
ကၽြန္မဆုေတာင္းမၿပည့္ခဲ႔ပါ ... ေကာင္မေလးကပါ ကိုကိုလို႔ေခၚကာ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း သက္ေသၿပေနခဲ႔ေလၿပီ .. အရာရာဟာ ေနာက္က်ခ႔ဲၿပီေပါ့ေမာင္ ..
“ ထူးေအာင္တုိ႔ေတြ႕ၾကတာၾကာဘီလား .. ”
“ အင္း ၆ လေလာက္ပဲရွိအုံးမယ္ ”
“ ေအာ္ .. ”
“ မေနာ ... ကိုယ္တို႔ေနာက္မွေအးေဆးေတြ႕မယ္ကြာ ... ကိုယ္ ေမေမခိုင္းတဲ႔ကိစၥေလးရွိေနလို႔ ”
“ အင္း ဟုတ္ပီ ထူးေအာင္ ... ေနာက္မွ မေနာတို႔ေတြ႕ၾကတာေပါ့ ... ”
“ သြားၿပီ မေနာ ”
“ သြားၿပီေနာ္ မမ ”
“ ဟုတ္ကဲ႔ ”
သူတုိ႔ကားေလးထြက္သြားခဲ႔ေလဘီ။ ယခုေတာ့ ကၽြန္မကိုသိပ္ခ်စ္လြန္းလွပါသည္ဆုိေသာ ေမာင္သည္ ကၽြန္မ မဟုတ္ေသာ တၿခားမိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္တြဲကာသြားေလဘီ။
ကၽြန္မမွာေတာ့ ဒီေနရာမွာပင္ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ႔သည္။ ကၽြန္မရင္ထဲမယုံႏိူင္ေသး။ ေမာင္က ကၽြန္မကိုဒီလိုနည္းနဲ႔ေစာင့္ေနခဲ႔တယ္တဲ႔လား။
ေမာင္နဲ႔ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွမဆုံစည္းႏိူင္ခဲ႔တာေသခ်ာသြားခ႔ဲပီေပါ့ .. ေမာင္ရဲ႕ေကာင္မေလးသည္ ေၿခာက္လေလာက္ ေတြ႔ဆုံကာ အရွိန္အဟုန္ၿပင္းသည့္ သံေယာဇဥ္ကို တစ္ခ်ီတည္းနဲ႔ အလဲထိုးအႏိူင္ယူသြားပါသည္။
ထို႔အတူ အၿဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵကိုစြန္႔လႊတ္ခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ ငါးႏွစ္လုံးလုံး ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ႔ရသည့္ ထုဆစ္ခဲ႔ရသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြသည္လည္း ၿပိဳက်မဲ႔ ၿပိဳက်ေတာ့ ခဏေလး။ အခိုက္အတန္႔မွ်သာပင္။
ပထမတစ္ခါ ဒီေနရာေလး၌ ခြဲခြာခဲ႔စဥ္က .. ကၽြန္မမ်က္ရည္စကိုသိမ္းႏိူင္ခဲ႔သည္။ ယခုထပ္၍ ေ၀းကြာခ်ိန္တြင္လည္း ကၽြန္မၿပံဳးၿပံဳးေလးပင္ သူတို႔ကိုႏွဳတ္ဆက္ခဲ႔ပါသည္။
ကၽြန္မရင္ထဲက မ်က္ရည္စေတြ ေမာင္မၿမင္ႏိူင္ခဲ႔။ ဒီတစ္သက္ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေမာင္သိေအာင္ ေၿပာေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
ေမာင့္စိတ္တြင္ေတာ့ ကၽြန္မဟာ ခ်စ္သူကိုအရင္စြန္႔ပစ္သြားရက္သူလို႔ ထင္ေနေပလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ... မေသခ်ာတဲ႔ထင္ၿမင္ခ်က္တစ္ခုအတြက္ ...
ကၽြန္မဘက္ကေပးဆပ္လုိက္ရတာကေတာ့ တဆိတ္မ်ားလြန္းသည္ထင္ ...... အားလုံးရဲ႕အဆုံးသတ္မွာ ကၽြန္မရင္ထဲ ေမာင္ႏွင့္ပက္သက္၍ ရရွိခဲ႔သည့္ အသိတစ္ခုကေတာ့ ....
ဘယ္ေလာက္ပဲ သစၥာတရားေတြ ထားရွိခဲ႔ပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာ သံေယာဇဥ္ဖြဲ႔တည္ခဲ႔ပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္ခဲ႔ပါေစ၊ တစ္ဖက္လူက တန္ဖိုးမထားခ႔ဲရင္ အရာမထင္ႏိူင္ခ႔ဲေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိလိုက္ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ဆိုေသာအရာသည္ .............
ဒီတင္ၿပီးပါဘီ
Saturday, October 24, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment
ခုလုိတခုတ္တရ မွတ္ခ်က္ျပဳတာကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ